Dat de wereld verandert, is duidelijk. Ook de wijze waarop velen hun werk uitoefenen. Neem nu mijn eigen werk, het werk van een headhunter. Sollicitatiegesprekken via videobellen, acquisitie via whatsapp of de telefoon, marketing via het web. Een andere manier van werken, het is een mooi alternatief maar het echte menselijk contact zullen de vele gigabytes nooit kunnen vervangen. Als blije koeien die weer naar buiten mogen, trappelde ik ook bij mijn staldeur om er weer op uit te gaan, op zoek naar het de wei, snuffelend aan het verse groen: ik had externe afspraken, ik voerde weer live sollicitatiegesprekken.

Mijn opdrachtgever, een gemeente in Zuid-Limburg, had de nodige voorzorgsmaatregelen getroffen: de gesprekken vonden plaats in de Raadzaal met niet 1,5 m maar zelfs 4,5 meter afstand tussen de gesprekspartners onderling en de kandidaat. Het aantal gesprekspartners was ook verminderd: geen selectiecommissie, adviescommissie, personeelsvertegenwoordiging etc: nee, alleen het afdelingshoofd, de gemeentesecretaris en ondergetekende. Met z’n vieren aan een grote ronde tafel in een bijna net zo grote Raadzaal. Verder uiteraard desinfectiemiddel, zelf koffie pakken en nog enkele maatregelen om ieders veiligheid zo veel mogelijk te borgen. En toch, toch was dit fijner dan ‘dat beeldbellen’. Als recruiter wil je iemand ‘live’ in de ogen kijken, wil je zijn of haar lichaamshouding zien en ook de kandidaat heeft behoefte om af te tasten of er een klik is. Blij als een kind dat ik gesprekken ‘buiten had’ en niet achter mijn bureau of op kantoor.

DARTEL-BLIJDSCHAP

Die dartel-blijdschap laat me niet los. Natuurlijk de situatie is nog steeds niet onder controle en ook in mijn omgeving zijn kennissen besmet (geweest) en zelfs overleden. Ik heb me echter voorgenomen om vanaf nu vooral vooruit te kijken, laten we niet elkaar de put in praten. Het woord crisis is verbannen, vanaf nu moeten we met z’n allen het woord kans gebruiken. Kansen zijn er meer dan we denken. En hoe erg het ook is als het onheil jou of je omgeving is overkomen, kansen blijven. Sterker nog, ik ben ervan overtuigd dat de kansen voor het grijpen liggen, je moet je alleen bukken en met de situatie omgaan.

Een mooi voorbeeld van het omgaan met kansen was een actie van een lokale horeca-ondernemer in mijn woonplaats Kerkrade. De uitbater van de pas geopende Brasserie Nieuw-Ehrenstein bracht op ludieke wijze onder de aandacht hoe je met de 1,5 m-bediening kunt omgaan. Niet bij de pakken neerzetten maar aangeven dat je er nog bent en dat je je dienstverlening anders moet organiseren. Laten we gebruik maken van elkaars creativiteit en kansrijke oplossingen in deze lastige tijd. Ondernemers die in de put zitten, helpen we er – met gepaste afstand – weer uit. En hoe dat moet? Dat zullen we met z’n allen moeten uitvinden tijdens het dartelen in de vele weiden.